Οι Περσείδες του Αυγούστου, για εμάς καθορίζουν το αποκαλόκαιρο, το απόγειο της ομορφιάς του καλοκαιριού, της ζεστής νύχτας γεμάτης ηρεμία και θερινή γαλήνη.
Πρόκειται για είναι βροχή διαττόντων ή πεφταστέρια, όπως είναι κοινώς γνωστά.
Πρόκειται για απομεινάρια του κομήτη Swift-Tuttle, τα οποία εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τεράστιες ταχύτητες και καίγονται εξαιτίας της συμπίεσης της ατμόσφαιρας μέσα σε δευτερόλεπτα. Μερικά από αυτά τα οποία είναι αρκετά μεγάλα, ώστε να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης, και ονομάζονται μετεωρίτες, ενώ όσα είναι τόσο λαμπρά που φαίνονται να σχίζουν τον ουρανό, ονομάζονται βολίδες. Συνήθως στο μέγιστο της βροχής πέφτει ένα μετέωρο το λεπτό.
Σε εμάς είναι γνωστές ως Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό Περσέα, δίπλα στην Κασσιόπη. O αστερισμός του Περσέα παριστάνεται σαν ένας γυμνός νέος που φοράει φτερωτά σανδάλια και κρατάει στο αριστερό του χέρι το γοργόνειο (το κεφάλι της Μέδουσας) και με το δεξί του χέρι την άρπη (είδος σπάθας).
Στις ρωμαιοκαθολικές χώρες, οι Περσείδες αναφέρονται, ως τα δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου, καθώς εμφανίζονται κοντά στην ονομαστική του εορτή, 10 Αυγούστου.
Η μυθολογική ονομασία των Περσείδων αναφέρεται στους απογόνους του Περσέα και της Ανδρομέδας. Οι επτά γιοι και οι δύο του κόρες του Περσέα ήταν οι γενάρχες μιας μεγάλης δυναστείας, η οποία ξεκίνησε από τη χρυσή βροχή του Δία και την επική ιστορία της Δανάης.
Οι Περσίδες βασίλευσαν στην πόλη της Τίρυνθας και του Άργους και αργότερα των Μυκηνών, πριν τη γενιά των Ατρειδών. Ο πρωτότοκος γιος του Περσέα, ο Πέρσης, ταξίδεψε μέχρι την Αιθιοπία και θεωρείται ο γενάρχης των Περσών. Η γενιά του Περσέα συνεχίστηκε για αιώνες και δημιούργησε πολλές από τις πιο γνωστές μυθολογικές σειρές ιστοριών, ανάμεσά τους, τον Ηρακλή, γιο του Δία και της κόρης του Περσέα, Αλκμήνης.
